Leczenie przeciążeń mięśni – w zależności od czasu, jaki upłynął od przeciążenia oraz stopnia nasilenia zmian – prowadzi się etapami. Terapia powinna być dostosowana do fazy gojenia i ma wspomagać naturalne procesy naprawy tkanek.
Bezpośrednio po silnym przeciążeniu lub urazie należy powstępować zgodnie z zasadą PRICE:
P – ochrona: unieruchomienie i odciążenie przez środki: takie jak szyna, orteza, taping (zapobiega włóknieniu tkanek, wzmacnia regenerującą się tkankę).
R – odpoczynek: powstrzymanie się od obciążania przeciążonego stawu, ograniczenie ruchomości, zabezpieczenie przed ponownym przeciążeniem.
I – chłodzenie dostępnymi metodami, np. termo żel, spray chłodzący, kostka lodu.
C – ucisk: zapobiega obrzękowi i przekrwieniu (najczęściej stosuje się bandaż elastyczny lub opaskę uciskową, kierunek bandażowania przebiega od części dystalnych do proksymalnych, aby nie blokować odpływu krwi i limfy).
E – uniesienie: usprawnia odpływ płynów ustrojowych, zapobiega powstaniu obrzęku oraz stanu zapalnego.
