Owrzodzenia żylne goleni powstają u chorych z zaawansowaną przewlekłą niewydolnością żylną. Przyczyną powstawania owrzodzeń jest zastój żylny upośledzający prawidłowe krążenie w obrębie skóry i tkanki podskórnej, wywołany przez zaawansowaną niewydolność żył powierzchownych, głębokich oraz perforatorów. Często takim niewydolnością mogą towarzyszyć zmiany zakrzepowe. Owrzodzenia najczęściej zlokalizowane są w okolicy kostek. Nieleczone owrzodzenia mogą pozostawać otwarte całymi latami, a chorzy niejednokrotnie tracą nadzieję na skuteczne wyleczenie. Na zdjęciu powyżej przedstawiono owrzodzenie w końcowej fazie gojenia. Wyraźnie widać jasny obszar wygojenia owrzodzenia. Obszary ciemnej skóry otaczające jasny fragment wskazują jakie rozmiary miało owrzodzenie przed rozpoczęciem leczenia.
Leczenie owrzodzeń jest czasochłonne i musi być systematyczne. Rana każdorazowo musi być w odpowiedni sposób oczyszczona i opracowana. Na tak przygotowaną ranę stosowane są indywidualnie dobrane opatrunki. Po założeniu opatrunków kończyna dolna jest poddawana odpowiednio dobranej kompresji celem zmniejszenia obrzęków i poprawienia krążenia krwi. W początkowym etapie leczenia przy rozległych, produkujących dużą ilość wydzieliny owrzodzeniach opatrunki muszą być zmieniane co kilka dni. W przypadku mniejszych owrzodzeń i na dalszym etapie leczenia wystarczają cotygodniowe zmiany opatrunków.
Zagojenie owrzodzenia nie jest wcale końcem leczenia. By utrzymać zagojone owrzodzenie należy zlikwidować przyczynę jego powstania. Jeśli jest to możliwe wykonuje się zabieg operacyjny poprawiający krążenie żylne. W końcowych etapach gojenia rany i po jej zagojeniu stosuje się pończochy i podkolanówki uciskowe, którymi zastępuje się bandaże używane w początkowym etapie gojenia.
